Strik je veters, trek je sokken op,
stop je bal in je rugzak, pak je fiets.
Er is niets beters dat je binnen vindt,
dan de wind om je kop in de stad
en wat er wacht aan het eind van je tocht.

Het laatste bochtje nog en dan je vrienden,
misschien een nieuwe nog, alleen.
Je ziet meteen al: die is goed. Of ze meedoet,
in je team. Dit is je DreamCourt, toch?
En als zij bij jou hoort, gloort de winst al.

‘Pass die bal. Drie keer drie? Wie tegen wie, dan?’
Dek je man. Jij kan alles, je beste tricks, er is dus niks
dat jou kan stoppen. Drop die bal niet, schiet nog niet,
rechts, links, rechts. Echt, jij bent Worthy!

Jij kent de kunst van het spel, je kleurt het veld.
Binnen de lijntjes telt iedereen. Hier speelt geen
status of cultuur, hier speelt de buurt. Samen. Hier duurt
je jeugd te kort, maar wordt voorgoed getekend
door middagen als deze. Wees een Hollandse meester
en maak er iets moois van.

Dan je kans. Je danst zowat langs je tegenstanders, verandert
van strategie en ziet plotseling onder je waar je vandaan komt.
Helderse grond. Hier stonden de bazen van het zwiepende net,
met de kracht van een zeegod en zijn driepunter in de hand.
Je springt zo hoog je kan, je landt. De bal cirkelt – ingehouden adem –
op het randje. Maar het kan nog, dit is je DreamCourt.
En je scoort.